W Instytucie oferujemy diagnozę psychologiczną dzieci, młodzieży i dorosłych wykonywaną przez doświadczonych diagnostów.

Proces diagnozy dziecka poprzedzony jest zebraniem wywiadu od rodzica/opiekuna, co pozwala na wyłonienie hipotez diagnostycznych, które weryfikowane są w toku prowadzonej diagnozy. Uzyskane w oparciu o przeprowadzoną diagnozę informacje pozwalają lepiej zrozumieć trudności dziecka i ukierunkować oddziaływania pomocowe. Często (np. w przypadku trudności w nauce) diagnoza psychologiczna odbywa się równolegle z diagnozą pedagogiczną. Zdarza się też, że musi zostać uzupełniona diagnozą medyczną.

Diagnoza psychologiczna dziecka to w uproszczeniu proces służący jego poznaniu, określeniu jego predyspozycji, mocnych i słabych stron, przyczyn zgłaszanych trudności w jego funkcjonowaniu.

Jej zakres uzależniony jest od rodzaju podnoszonego problemu i każdorazowo ustalany jest indywidualnie z rodzicem/opiekunem prawnym.

Diagnoza może obejmować następujące obszary:

  • ocenę rozwoju poznawczego (poziom inteligencji, ukształtowanie poszczególnych funkcji percepcyjnych i poznawczych),
  • ocenę rozwoju funkcji wykonawczych, w tym procesów uwagowych,
  • ocenę rozwoju umiejętności psychomotorycznych,
  • ocenę rozwoju społeczno-emocjonalnego (tu, poza psychometrycznymi narzędziami badawczymi, wykorzystuje się także rozmowę, obserwację, zabawę, analizę rysunków itp.).

Przedmiotem diagnozy może być także ocena aktualnego stanu emocjonalnego dziecka i jego funkcjonowania, a także ich uwarunkowania systemowe (kontekst rodzinny, szkolny, rówieśniczy). Diagnoza psychologiczna jest ważnym elementem diagnostyki zaburzeń neurorozwojowych, gdyż pozwala na dogłębne zbadanie poszczególnych sfer rozwoju dziecka i sformułowanie adekwatnych celów oddziaływań terapeutycznych. Jako swój element zawiera także diagnostykę przesiewową, przez co umożliwia postawienie trafniejszej diagnozy lekarzowi psychiatrze lub neurologowi.

W ślad za tym oferujemy diagnozę w kierunku:

  • zaburzeń internalizacyjnych (związanych z lękiem, depresją, somatyzacjami) i eksternalizacyjnych (związanych z nieposłuszeństwem, agresją, brakiem dostosowania),
  • zaburzeń neurorozwojowych (w tym ADHD i zaburzeń ze spektrum autyzmu – ASD).